Lost in confusion... Like an illusion...

Justin rano kiedy się obudził dostrzegł, że Cateriny nie ma. Ubrał się i poszedł do kuchni, gdzie czekała już jego mama, była zapłakana. Coś się stało.
- mamo wszystko dobrze ? co sie stało ? - podeszła do niego i przytuiła, tak mocno jak potrafiła - mamo o co chodzi ?...

Ten dzień zbliżał się nieubłaganie a ja nie wiedziałam co mam zrobić z Justinem. Chciałam napisać list żeby pomóc mu zrozumieć.. a raczej wmawiając sobie że dzięki temu będzie lepiej.. ale nie będzie, bo jak można poprzez list ulżyć komuś kogo się kocha...

Obudziłam się wieczorem. Justina nie było, zostawił tylko kartkę " jestem z chłopakami. Kocham Cię" uśmiechnęłam się do siebie. To było na swój sposób urocze.
Kolejne dni mijały spokojnie i bez żadnych niespodzianek, pozaliczałam wszystko w szkole z poprzedniego tygodnia chociaż Łatwo nie było. Kiedy byłam z Nealem poznałam nowy świat i chciałam go spróbować. W środę o północy ubrałam się i wyjechałam z domu...

Siedziałam i płakałam, bo wiedziałam, że jak wróci to wykorzysta mnie a tego bałam się najbardziej. Wrócił. Poszedł do mnie i rozwiązał mnie
- chodź, zabawimy się trochę - złapał mnie za włosy i podniósł mnie z krzesła
- nie proszę, zostaw mnie - szeptałam przez łzy. Wyprowadził mnie, szliśmy przez jakieś pomieszczenie do drzwi. Weszliśmy. Rzucił mnie na łóżko i zaczął zdejmować kurtkę. Wycofałam się tak daleko jak tylko mogłam...